Veel presentatie- en ontwikkelinstellingen zijn er in eerste instantie voor makers. Ontwikkelactiviteiten, zoals residenties, bieden met name kunstenaars de mogelijkheid om nieuw werk of hun artistieke praktijk te ontwikkelen. Daarmee zijn makers een belangrijke doelgroep, al wordt de term publiek voor hen niet zo snel gehanteerd. Binnen de activiteiten voor makers is er sprake van een grote variëteit in geboden tijd, ruimte, middelen, begeleiding en samenwerkingen. Ook gaat het niet altijd om kunstenaars die komen maken. Regelmatig nemen bijvoorbeeld curatoren, jongeren, buurtbewoners of specifieke gemeenschappen deel aan activiteiten als maker, bijvoorbeeld in co-creatieprojecten.

Bij ontwikkelactiviteiten zijn makers vaak intensief en voor langere tijd betrokken. Op deze manier geven instellingen ruimte aan experiment dat al dan niet uitmondt in een zichtbaar eindresultaat. Regelmatig wordt dit eindresultaat weer gepresenteerd aan een breder publiek, binnen de instelling of elders. Cultuurwetenschapper Hanka Otte spreekt in het artikel ‘En waar is het theater?’ in dit kader over een eerste publiek (publiek is maker) en een tweede publiek (publiek is bezoeker of gebruiker).